۱۳۸۸ فروردین ۲, یکشنبه

باده عشق
تمام روز به يادت كه شب به خواب من آيي
به التهاب روم تا كه در سراب من آيي
تو مست باده عشقي و من خمار نگاهت
خدا كند كه شوي درد و در شراب من آيي
به لحظه هاي سرودن تو حرف حرف كلامي
به اين اميد سوالم كه در جواب من آيي
درست مثل سفالم؛شكسته دل،مرده
مگر تو رنگ شوي بر لعاب من آيي
چه بي تفاوت و آرام مرا شكستي و رفتي
خوشم كه عاقبتي ياد اين عذاب من آيي
(سعيد ساريخاني)

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر